کد مطلب:193970 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:168

تصرف در دعای مأثور
عبدالله بن سنان [1] روزی دعایی را كه حضرت به او یاد داده بود نزد ایشان خواند و به جای آن كه بگوید: «یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینك [2] ؛ ای گرداننده دل ها قلب مرا بر دین خود ثابت گردان» گفت: «یا مقلب القلوب و الأبصار». حضرت فرمودند: خداوند «مقلب القلوب و الأبصار» هست، ولی این دعا را بدون كلمه «الأبصار» بخوان و همان گونه كه ما گفته ایم عمل كن. آری، شرعا انسان ها می توانند حاجات خود را با هر زبانی كه می خواهند از خدا طلب نمایند ولی دستكاری دعاهایی كه از معصومین علیهم السلام رسیده بنابر نظر عده ای از فقها حرام است. حتی بعضی ساختن دعا را حرام دانسته اند و در این باب روایتی نقل كرده اند مبنی بر این كه روزی یكی از اصحاب امام صادق علیه السلام خدمت ایشان رسید و عرض كرد: یابن رسول الله، من دعایی اختراع كرده ام. حضرت فرمود: «دعنی من اختراعك [3] ؛ ساخته خود را رها كن» البته، گاهی ممكن است شخصی یك فقره از دعایی را انتخاب كند و بخواند، این اشكال ندارد، اما اگر دعا را كم و زیاد كند كار حرامی مرتكب شده است.

حسین بن روح كه نائب سوم ولی عصر (عج) در زمان غیبت صغرا است روزی دعایی برای مردم نقل كردند. چند روز بعد یكی از شیعیان نزد او رفت. می خواست بپرسد كه آیا حسین بن روح این دعا را خودش ساخته یا از امام نقل كرده است. قبل از این كه چیزی بگوید، حسین بن روح گفت:

؛ لان أخر من السماء فتخطفنی الطیر أو تهوی بی الریح فی مكان سحیق أحب الی من أن أقول فی دین الله تعالی ذكره برأیی و من عند نفسی بل ذلك عن الأصل [4] ؛ اگر از آسمان سقوط كنم و پرندگان مرا بربایند یا باد مرا به دور دست ها بیاندازد، به مراتب برایم بهتر و دوست داشتنی تر از آن است كه بخواهم مطلبی را به دروغ به امام و دین خدای متعال نسبت دهم و از پیش خود سخنی بگویم».



[ صفحه 184]




[1] در بعضي از روايت ها اين مسئله را به عبدالرحيم قيصر نسبت مي دهند.

[2] بحارالانوار، ج 52، ص 148.

[3] كافي، ج 3، ص 476.

[4] بحارالانوار، ج 44، ص 274.